- παιδόθεν
παιδόθεν, von Kindheit an, erst Sp., wie Luc. Philopatr. 19; Themist.
http://www.zeno.org/Pape-1880.
παιδόθεν
Schlagen Sie auch in anderen Wörterbüchern nach:
παιδόθεν — (Α) επίρρ. από την παιδική ηλικία, παιδιόθεν. [ΕΤΥΜΟΛ. < παῖς, παιδός + επιρρμ. κατάλ. θεν (πρβλ. μητρό θεν)] … Dictionary of Greek
παις — ο, η (ΑΜ παῑς, παιδός, Α και παῑς και πάϊς) 1. ανήλικος άνθρωπος, παιδί 2. γόνος, τέκνο, αγόρι ή κορίτσι («γενομένων δὲ παίδων ἀρρένων καὶ θηλειῶν», Πλάτ.) αρχ. 1. νεαρός, νεανίας («ὣς τε γὰρ ἦ παῑδες νεαροὶ χῆραί τε γυναῑκες», Ομ. Ιλ.) 2. δούλος … Dictionary of Greek
