- ὑψί-κομος
ὑψί-κομος, hoch behaart, belaubt; δρῦς Il. 14, 398, u. öfter bei Hom. u. Hes.; ἐλάται Eur. Alc. 588; sp. D., δόνακες Paul. Sil. 44 (VI, 168); Ep. ad. (App. 326). Bei Qu. Sm. 5, 119 auch 3 Endgn.
http://www.zeno.org/Pape-1880.
ὑψί-κομος
Schlagen Sie auch in anderen Wörterbüchern nach:
υψίκομος — η, ο / ὑψίκομος, ον, ΝΜΑ, θηλ. και όμη Α (για δέντρο) αυτός που έχει το φύλλωμά του ψηλά αρχ. 1. αυτός τού οποίου οι βόστρυχοι είναι δεμένοι ψηλά 2. (για όρος) υψικόρυφος. [ΕΤΥΜΟΛ. < ὕψι «ψηλά» + κομος (< κόμη «μαλλιά»), πρβλ. οξύ κομος] … Dictionary of Greek
