ἐκ-μαγεῖον, τό, 1) die Masse, worin Etwas abgedrückt wird, Wachs, Gyps u. dergl., κήρινον Plat. Theaet. 191 c 196 a, vgl. Tim. 50 c; der Abdruck selbst, das Abbild, Theaet. 194 e u. 80. Auch = Urbild, νόμος καὶ τύπος ἐκμαγεῖόν τε Plat. Legg. VII, 801 d. – Flacc. 4 (VI, 193) nennt den an den Klippen sich herumtreibenden Fischer ἐκμαγεῖον πέτρης. – 2) Das, woran man sich abwischt, Handtuch, Plat. Tim. 72 c; Poll. 6, 93; Schol.
http://www.zeno.org/Pape-1880.
μαγείον — μαγείον, τὸ (Α) [μαγεύς] εκμαγείο («τόν γε μὴν σπλῆνα τῶν ἐντὸς μαγεῑον, ὅθεν πληρούμενος τῶν ἀποκαθαιρομένων μέγας καὶ ὕπουλος αὔξεται», Λογγίν.) … Dictionary of Greek
μαγεῖον — neut nom/voc/acc sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
μαγείοις — μαγεῖον neut dat pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
καταμαγείον — καταμαγεῑον, τὸ (Α) κομμάτι υφάσματος που χρησιμοποιείται για καθαρισμό. [ΕΤΥΜΟΛ. < κατ(α) * + μαγεῖον (< μάσσω «σκουπίζω, πλάθω»), πρβλ. εκ μαγείον εμ μαγείον] … Dictionary of Greek
