ἁπαλό-χροος, zsgzgn -χρους, gen. auch ἁπαλόχροος, Hes. O. 517, wie Theogn. 1341; acc. plur. ἁπαλόχροας H. h. Ven. 14; mit zarter, weicher Haut; von der Jungfrau, παῖδα άπαλόχροα Mel. 40 (211, 133); παλάμαις ἁπαλοχρόοις Anacr. 56, 15.
http://www.zeno.org/Pape-1880.
ξενόχροος — ξενόχροος, οον (Μ) αυτός που έχει παράξενο χρώμα. [ΕΤΥΜΟΛ. < ξένος + χροος (< χροῦς, χροός «χρώμα»), απαλό χροος] … Dictionary of Greek
τερενόχρως — ωτος, ὁ, ἡ, και ως επίθ. τερενόχρους, ουν και οος, οον, Α αυτός που έχει τρυφερό, μαλακό δέρμα. [ΕΤΥΜΟΛ. < τέρην, ενος «τρυφερός, μαλακός» + χρως / χροος / χρους (< χρώς, χρωτός / χροός «επιδερμίδα»), πρβλ. ἁπαλό χρως] … Dictionary of Greek
