περι-τυμπανίζω

περι-τυμπανίζω, mit dem τύμπανον umtönen u. betäuben, τὰς τίγρεις φασὶ περιτυμπανιζομένας ἐκμαίνεσϑαι, Plut. conj. praec. p. 426, vgl. de superst. 5.