ὀργιαστής, ὁ, der Orgien Feiernde, όἱ τὰ μυστήρια ἐπιτελοῠντες, Tim. lex. Plat.; μυστηρίων ὀργιασταί, Plut. de def. orac. 12, öfter. – Uebertr., τῆς 'Ἀκαδημίας, der begeisterte Anhänger der Akademie, Plut. Symp. 8, 1.
http://www.zeno.org/Pape-1880.
οργιαστής — ο (Α όργιαστής, θηλ. ὀργιαοτίς, ίδος) [οργιάζω] νεοελλ. αυτός που κάνει όργια, που είναι έκδοτος στην ακολασία αρχ. αυτός που τελεί θρησκευτικά όργια («ὀργιαστὴς τῆς Ἴσιδος», Αππ.) … Dictionary of Greek
ὀργιασταῖς — ὀργιαστής one who celebrates masc dat pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ὀργιασταί — ὀργιαστής one who celebrates masc nom/voc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ὀργιαστήν — ὀργιαστής one who celebrates masc acc sg (attic epic ionic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ὀργιαστῶν — ὀργιαστής one who celebrates masc gen pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ὀργιαστάς — ὀργιαστά̱ς , ὀργιαστής one who celebrates masc acc pl ὀργιαστά̱ς , ὀργιαστής one who celebrates masc nom sg (epic doric aeolic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
διονυσιαστής — ο (Α διονυσιαστής) [διονυσιάζω] αυτός που μετέχει στις διονυσιακές γιορτές νεοελλ. αυτός που αγαπά τις έντονες διασκεδάσεις, οργιαστής, βακχευτής, ξεφαντωτής αρχ. οἱ Διονυσιασταί λατρευτικοί θίασοι τού Διονύσου … Dictionary of Greek
