ἀποῤ-ῥαίω

ἀποῤ-ῥαίω (s. ῥαίω), rauben, ὅς τίς σ' ἀέκοντα βίηφιν κτήματ' ἀπορραίσει Od. 1, 404; τόν ῥ' ἔϑελον φϑῖσαι, καὶ ἀπορραῖσαι φίλον ἦτορ 16, 428; Hes. τινὰ γεράων Theog. 393.