δια-τινάσσω

δια-τινάσσω, durch-, hin- u. herschütteln; ἄνω κάτω Eur. I. T. 282; δῶμα Bacch. 606; διατετινάχϑαι Aesop. 43; – auseinander schütteln, zertrümmern, σχεδίην Od. 5, 363, in tmesi; μέλαϑρα διατινάξεται Eur. Bacch. 587.