- καθ-εύδω
καθ-εύδω (s. εὕδω), ion. κατεύδω, impf. καϑεῠδον, Hom., att. καϑηῦδον, z. B. Plat. Conv. 219 d, auch καϑεῠδον, Ar. Av. 495, u. ἐκάϑευδον, Xen. Oec. 7, 11, – sch lasen, Od. 6, 1; ἐν φιλότητι 8, 213 u. öfter; Aesch. Ch. 868; σὺ οὖν κάϑευδε Ar. Nub. 39; Her. 2, 95; ἐγρήγορας ἢ καϑεύδεις Plat. Prot. 310 b; μετά τινος Conv. 219 d; ὅτι οἱ τριήραρχοι οἴκοι καϑευδήσοιεν Xen. Hell. 5, 1, 20; D. Cass. 34, 4. – Uebertr., οὐ καϑεύδουσιν χερί Aesch. Ag. 1330, sie zaudern, säumen nicht; ἐλπίδες δ' οὔπω καϑεύδουσιν Eur. Phoen. 637; Ggstz von προςέχειν τοῖς πράγμασιν Plut. Pomp. 15; neben ἀμελεῖν Xen. An. 1, 3, 11. – Auch καϑεύδειν ἐᾶν ἐν τῇ γῇ κατακείμενα τὰ τείχη, sie nicht wieder aufrichten, Plat. Leg. VI, 778 d, wie τοὺς νόμους ἐᾶν καϑ. PlPlut. Ages. 2. – Adi. verb., οὐ καϑευδητέον. ἐν τῇ μεσημβρίᾳ Plat. Phaedr. 250, d.
http://www.zeno.org/Pape-1880.
