- κακο-εργός
κακο-εργός, schlecht handelnd, übel thuend; γαστήρ, der Magen, der zu Schlechtem antreibt, des Hungers wegen Unheil stiftet, Od. 18, 54; μάχαιρα Lucill. 79 (XI, 136). S. κακοῦργος.
http://www.zeno.org/Pape-1880.
κακο-εργός
Schlagen Sie auch in anderen Wörterbüchern nach:
καλοεργός — ο (Μ καλοεργός) νεοελλ. το φόβητρο τών πουλιών που βάζουν στους αγρούς, σκιάχτρο μσν. αυτός που κάνει το καλό, αγαθοεργός. [ΕΤΥΜΟΛ. < καλ(ο) * + εργός (< ἔργον), πρβλ. αγαθο εργός, κακο εργός] … Dictionary of Greek
ομοεργός — ὁμοεργός, όν (Μ) αυτός που εκτελεί τις ίδιες ενέργειες με άλλον. [ΕΤΥΜΟΛ. < ομ(ο) * + εργός (< ἔργον), πρβλ. κακο εργός] … Dictionary of Greek
κακοεργέτις — κακοεργέτις, ἡ (Α) αυτή που κάνει το κακό. [ΕΤΥΜΟΛ. Θηλ. ενός αμάρτ. *κακοεργέτης (πρβλ. κακεργέτης) < κακο εργός (< κακ(ο) * + ἔργον), πρβλ. ευ εργέτης] … Dictionary of Greek
καλοεργέτις — καλοεργέτις, ιδος, ἡ (Α) αυτή που κάνει το καλό («καλοεργέτις ψυχή», Πορφ.). [ΕΤΥΜΟΛ. < καλ(ο) * + εργέτις (θηλ. τού εργετης < εργός < ἔργον), πρβλ. ευ εργέτις, κακο εργέτις] … Dictionary of Greek
