προ-ορμάω

προ-ορμάω, voraus bewegen, vorwärts bringen, ἅρμα, Xen. Cyr. 4, 3, 1; – intrans., sc. ἑαυτόν od. στράτευμα, vorrücken, Hell. 5, 2, 28; τῶν μὲν προορμησάντων, τῶν δ' ὑφηνιοχουμένων, Dem. 61, 26.