κατα-ζάω

κατα-ζάω (s. ζάω), sein Leben zubringen, verleben; ἐν δ' ἀνακτόροις ϑεοῦ καταζῇ δεῠρ' ἀεὶ σεμνὸν βίον Eur. Ion 36; Plat. Conv. 192 b; Arist. Eth. 1, 10; Sp., ἐν ἡσυχίᾳ μετὰ φιλοσοφίας Plut. Cic. 4.