προ-ταρβέω

προ-ταρβέω, vorher fürchten; βαρείας τοι τύχας προταρβῶ, Aesch. Spt. 314; μή μου προτάρβει, fürchte nicht für mich, Soph. Ant. 83, vgl. Trach. 89; προταρβῶν ὀρφάνευμ' ἐμῶν τέκνων, Eur. Herc. Fur. 546; c. inf., 968.