συν-υπο-κρίνομαι

συν-υπο-κρίνομαι, dep. pass., mit od. zugleich sich verstellen; συνυπεκρίϑη, c. inf., Pol. 3, 52, 6, u. öfter; πρὸς τὸ παρὸν ἁρμοζόμενοι καὶ συνυποκρινόμενοι, 3, 31, 7; τινὶ προςποίημα, Plut. Mir. 14.