ποίνιμος, rächend, strafend; Δίκη, Ἐρινύς, Soph. Trach. 808 Ai. 843; οἷς ϑεὸς ποίνιμα πάϑεα παϑεῖν πόροι, El. 203; vergeltend, χάρις, Pind. P. 2, 17; λιϑοκτονίη, Ep. ad. 465 (IX, 157); auch in späterer Prosa, δαίμονες, Plut. qu. Rom. 51.
http://www.zeno.org/Pape-1880.
ποίνιμος — avenging masc/fem nom sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ποίνιμον — ποίνιμος avenging masc/fem acc sg ποίνιμος avenging neut nom/voc/acc sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ποινίμοις — ποίνιμος avenging masc/fem/neut dat pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ποινίμου — ποίνιμος avenging masc/fem/neut gen sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ποίνιμα — ποίνιμος avenging neut nom/voc/acc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ποίνιμοι — ποίνιμος avenging masc/fem nom/voc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
