ποιμάνωρ, ὁ, = ποιμάντωρ, ποιμήν, Hirt, Völkerhirt, Heerführer, Aesch. Pers. 237, τίς δὲ ποιμάνωρ ἔπεστι κἀπιδεσπόζει στρατοῠ. Einige erkl. es als Zusammensetzung aus ποιμαίνω u. ἀνήρ, Männer weidend, was aber gegen die Analogie verstößt; es ist wahrscheinlich unmittelbar von ποιμαίνω abgeleitet.
http://www.zeno.org/Pape-1880.
ποιμάνωρ — ποιμά̱νωρ , ποιμάνωρ masc nom sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ποιμάνωρ — ορος, ὁ, Α (ποιητ. τ.) αρχηγός, ηγεμόνας λαού. [ΕΤΥΜΟΛ. < ποιμήν + άνωρ (< ἀνήρ, ἀνδρός), πρβλ. φιλ άνωρ] … Dictionary of Greek
επιδεσπόζω — ἐπιδεσπόζω (Α) εξουσιάζω ολοκληρωτικά («τίς δὲ ποιμάνωρ ἔπεστι κἀπιδεσπόζει στρατῷ», Αισχ.) … Dictionary of Greek
ποιμένας — ο / ποιμήν, ένος, ΝΜΑ, δωρ. τ. ποιμάν Α 1. βοσκός, ιδίως προβάτων, τσοπάνος και, ειδικότερα, στην αρχαία εποχή σε αντιδιαστολή προς τον κύριο ή ιδιοκτήτη, κν. σήμερα μπιστικός 2. εκκλ. (κυρίως ως προσωνυμία τού Χριστού) πνευματικός αρχηγός,… … Dictionary of Greek
ποιμανόριον — τὸ, Α [ποιμάνωρ, ορος] 1. ποίμνη, ποίμνιο 2. μτφ. στρατός, στράτευμα … Dictionary of Greek
